یا من اسمه داوء و ذکره شفاء

اسم خدا، صفا بخش دلها و یاد او شفای دردهاست و سخن گفتن از پیشوایان پاك و امامان معصوم علیهم السلام نیز چیزی جز حمد و تسبیح حق نیست. چنان كه حضرت امام باقر علیه السلام فرمود: ذكر ما از ذكر حق، و یاد ما از یاد خداست. [1] .

حال، گذشته از اینكه تاریخ شهر سامرا لطف بزرگ و حسن دل انگیزش تنها در سایه سار، سه رهبر معصوم علیهم السلام است و بس، حدیث حبیب و سخن دوست، از هر چه بگذریم خوشتر و كمال آفرین است؛ پس برای تنویر دل، لازم است از آن سه ستاره ی سامرا یاد كنیم؛ چرا كه اشتیاق دل و احتیاج جان جز با یاد آنان آرامش نمی گیرد.

و كیست كه چون آن برگزیدگان خدا، نور ناب و خیر خالص و در نهایت اوج و كمال باشد؟

[ صفحه 16]

خیل خوبان هر چه هم بسیار باشند و جمیل

ذره ای از پرتو انوار ایشان اند و بس

چارده انسان كامل، خانه ی دل را صفا

عزت اسلام و قرآن، عین ایمان اند و بس

[1] وسائل الشيعه، ج 4، ص 1215، ح 1.